Gazze ve Doğu Türkistan’da yaşayan çocuklar için oyun vakti yoktur. Bir ses bombasıyla yarıda kalan saklambaç, tankların geçtiği sokakta düşürülen top ya da duvara çizilen ama tamamlanamayan bir güneş… Bu coğrafyalarda oynayamamak, yalnızca fiziksel bir imkânsızlık olmanın ötesinde; savaşın, çocukluğun en temel ihtiyacına yaptığı müdahalenin sembolüdür.