Herkes ninemin hastalık hastası olduğunu düşünürdü. Doktorun ona dokunması, onun rahatlamasını sağlardı. Ninem, doktorun verdiği bir poşet dolusu ilacı mutlu bir şekilde içtiğini hatırlıyorum. Hatta verilen ilaçları düzenleme, yerleştirme konusunda da uzun mesailer harcadığını anımsıyorum. En yakınımda Doktor Abraham Verghese’nin anlattıklarını gözlemleyebileceğim bir yakınım vardı. Peki bu süreç doktor açısından nasıl ilerliyor? Bunun cevabını ise Abraham Verghese’nin konuşmasında bulmak mümkün.

Abraham Verghese ve Doktorluk

TedX konuşmasında konuk olan doktor Abraham Verghese’dir. Doktor ve hasta arasında istisnalar dışında uzun süredir hiyerarşik ilişki, korku, çekingenlik hâkim. Bu durum ilişkinin ve iletişimin sağlıklı ilerlemesine engel oluyor.  Hasta, mahremini paylaşırken zaten bir kaygı ve korku yaşarken; bir de doktorun resmi, soğuk ve sert tutumu hastanın sorunlarına çözüm olmaktan ziyade, sıkıntının daha da büyümesine sebep oluyor. Sherlock Holmes’in yazarı Arthur Conan Doyle, cerrah Joseph Bell’den esinlendiğini dile getiriyor. Doktorluk beraberinde; sırdaşlığı, güveni, sevgiyi ve hassasiyeti de beraberinde getiren ender meslekler arasında. Yapılan bir hata bir kişinin hayatını kaybetmesini dahi beraberinde getirebilir. Bu da dikkatli ve özverili olmanın şart olduğunun göstergesidir. Bazen doktor tutumlarından kaynaklı fiziksel bir kayıp olmasa bile hastanın ruhunda derin yaralar açacak tutumlarda bulunabiliyorlar. Bu ise hasta doktor arasındaki uçurumu daha da derinleştiriyor. Abraham Verghese’nin verdiği örnekte; kısa süreli de olsa birbirleri ile yolları kesişmiş olan doktor ve hastanın birbirlerini anlaması ve sağlıklı iletişim kurmasının kapılarını aralıyor.

Doktor-Hasta İlişkisi

Hastanın; kıyafetinden, tutumundan, jest-mimiklerinden birçok anlam çıkarılabilir. Doktorun yapması gereken anlam çıkardığı ipuçlarını birleştirmek ve iletişime geçmek olmalıdır. Bu doktora da oldukça fayda sağlayacaktır. Teşhis ve tedavi sürecinde geliştirilen olumlu ilişkiler iyileşmeyi de kolaylaştıracaktır. Birçok hastalığın temelinde hastanın ruh hali yatmaktadır.

Bir başka değinilen nokta ise; duyu organlarının doktor tarafından etkili bir şekilde kullanılması gerektiğidir. Bir diğeri ise; çevreden izole bir şekilde doktor olunamayacağıdır. Laennec Paris sokaklarında yürürken çocukları görmezden gelseydi, onların yaptıklarına duyarsız kalsaydı stetoskopu icat edemeyecekti.

“Benimle İlgileniyor”

Doktorun dokunarak muayene etmesi, hastanın “benimle ilgileniyor”, “benim iyileşmem için çaba gösteriyor” düşüncelerinin kafasında dolaşmasını sağlıyor.

Sonuç

Sonuç olarak; hamilelik haberi gibi mutluluktan havalara uçuracak bir gelişmeyi paylaşırken de, bir vefat sonrası yakınlarına acı haberi verirken de yanımızda olan kişiler hep doktorlardır. Umarım doktorlar, hastaların psikolojilerini ve ihtiyaçlarını anlayacakları, uçurumu kapatıcı bir davranış biçimini benimserler.